اویل اسکیمر

مقاله ها

اویل اسکیمر (oil skimmer) یا دستگاه های روغن روب یکی از مهم ترین تجهیزات در صنعت تصفیه فاضلاب است که به منظور جداسازی سطح روغنی روی آب استفاده می شود. این دستگاه با حذف روغن و لایه های نفتی از روی آب، تاثیر زیادی در بالا بردن کیفیت آب پالایشگاه ها، تصفیه خانه ها و استخرهای پرورش آبزیان دارد.

استفاده از این دستگاه ها با توجه به میزان خلوص آب مورد نیاز، ممکن است به عنوان مرحله پیش تصفیه فاضلاب انتخاب شود. این دستگاه ها را بر اساس چند فاکتور مهم می توان دسته بندی کرد که مهم ترین آنها شیوه جمع آوری سطوح روغنی روی آب می باشد. از رایج ترین انواع اویل اسکیمر می توان به مدل تسمه ای، طنابی، قیفی، شناور، طنابی، و دیسکی اشاره کرد.

اساس کار اویل اسکیمر ها بر پایه اختلاف دانسیته میان دو سطح می باشد که مانع از مخلوط شدن آنها در یکدیگر می گردد. بر همین اساس در طراحی و ساخت آنها از اختلاف کشش سطحی میان آب و روغن استفاده نموده و با توجه به آن تسمه های جاذب روغن را در دستگاه تعبیه می کنند که در نهایت به جدا سازی دو سطح مورد نظر دست می یابند. گرچه آنها با هدف جمع آوری روغن طراحی شده اند اما در جمع آوري روغن نتيجه يكساني به دست نمي آید.

با کمک اویل اسکمیر می توان به حذف باکتری های هوازی و غیر هوازی موجود در روغن های روی آب اقدام کرد. استفاده از اویل اسکیمر ها مزایایی را به دنبال دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم. كاهش هزينه ها، افزايش عمر تجهیزات، و خودكار بودن فرآيند از جمله این مزایاهاست. در بسیاری از کارخانه ها و مراکز صنعتی، بر اثر کارکرد مداوم احتمال مخلوط شدن آب و مواد نفتی بسیار زیاد است و برای جداسازی روغن های سطحی از آب، می توان از این تکنولوژی بهره گرفت.

لجن خشک کن

هر فرآیندی که در طبیعت و صنعت رخ می دهد علاوه بر محصول فرآیند، از خود ماده زائدی به جای می گذارد که در تصفیه فاضلاب به طور عامیانه به آن لجن گفته می شود که باید به طور مناسب دفع گردد. معمولاً برای دفع لجن، آن را از طریق آبگیری خشک می کنند، که به آن فرآیند لجن خشک کن می گویند. روش کار دستگاه لجن خشک کن معمولا با استفاده از روش تغلیظ و آبگیری است. در راستای آماده سازی لجن از مواد شیمیایی معدنی آلومینیوم سولفات، سولفات آهن، کلرید آهن، و سامانه های پلی الکرولیت آلی کیتوسان، و کربوکسی متیل سلولز استفاده می شود.

بسترهای های خشک کننده و لاگون ها علاوه بر مشکلات ناشی از ایجاد بوی متعفن زیاد، نیاز به فضای بسیار زیاد جهت عملیات آبگیری می باشند. خشک کن های حرارتی نیز به جهت مصرف انرژی بسیار بالا، از نظر هزینه های عملیاتی بهینه نمی باشند. به علاوه انتشار گازهای خروجی که به آلودگی محیط زیست می انجامد، بر معضلات استفاده از این روند می افزاید.

لجنی که با یکی از روش‌ های هوازی یا بی هوازی کاملا هضم و تثبیت ‌شده است، می ‌بایست خاکستری رنگ و فاقد بوی ناخوشایند باشد. اگر غلظت لجن را به 50 الی 85 درصد برسانند می توانند آنرا از تصفیه‌ خانه خارج کنند و اگر بخواهند لجن را به صورت پودر بسته ‌بندی نموده و در اختیار کشاورزان قرار دهند بایستی رطوبت آن را به بیش از 15 درصد برسانند.

روش های متفاوتی برای خشک کردن لجن وجود دارد که می توان به برخی از مهم ترین آنها از جمله استفاده از بستر های لجن خشک کن، استفاده از روش های مکانیکی، استفاده از دریاچه‌ ها یا گودال‌ های خشک کننده لجن، روش های حرارتی، و خشک‌ کننده پاششی اشاره کرد.

وتلند در تصفیه فاضلاب

یکی از مناسب ترین روش ها در تصفیه فاضلاب ها استفاده از وتلند ها (سيستم نيزار مصنوعي) می باشد که با کمک گیاهان کار تصفیه انجام می گردد و در کشورهای توسعه یافته بیشتر از این روش در تصفیه فاضلاب بهره می گیرند. قدمت استفاده از وتلند برای تصفیه فاضلاب به عمر زمین بر می گردد.

وتلند ها به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم بندی می شوند. در روش وتلند طبیعی فاضلاب را به صورت کنترل نشده تصفیه می کنند و گیاهان خود رویی چون نی که در تالاب ها رشد میکنند به دلیل عدم کنترل این روش در تصفیه فاضلاب توصیه نمی شود. در این سیستم از ظرفیت های موجود در طبیعت بهره می گیرند چرا که این روش به هزینه و متخصص نیاز نداشته و برای مکان های کوچکی چون روستا مناسب می باشد. وتلند های طبیعی با در هم شکستن و جذب مواد مغذی آب، باکتری ها و سایر آلاینده های همراه آن تصفیه می کنند.

در نوع مصنوعی آن که اولین بار در سال1950 توسط دکتر کیت سیدل در آلمان براي تصفیه فاضلاب ارائه شد، از سازه های بشر برای تصفیه فاضلاب استفاده می کنند. این روش با بهره گیری از انواع روش ها که هزینه کمتر و عملکرد آسان تری دارند، در اصلاح و بهبود محیط زیست نیز نقش مؤثری از خود بر جای می گذارند. وتلند های مصنوعی از یک سری استخر یا سلول تشکیل شده اند که عملکرد های متفاوتی دارند و میکروارگانیسم هایی که بر روی این گیاهان زندگی می کنند، نیتروژن و فسفر را به مواد مغذی تبدیل می کنند.

آن دسته از وتلند های مصنوعی که جریان از زیر سطح گراول یا مدیای ماسه عبور می کند، سیستم با جریان زیر سطحی (HSF) نامیده می شود. تالاب های مصنوعی برای رسیدن به چهار هدف عمده ساخته می شوند که شامل بالا بردن کیفیت آب، کنترل سیلاب، جبران و کمک به متعادل سازی میزان تغییرات حاصل از پیشرفت های کشاورزی و شهری در تالاب های طبیعی، و استفاده جهت تولید غذا و چوب هستند.